W 1777 roku na sugestię Króla Friedricha zostało założonych dziesięć szkół między innymi w(Marienfließ)- Marianowie i (Rehwinkel)- Lutkowie. Ostatni budynek szkolny w naszej miejscowości do 1945 znajdował się przy wejściu do kościoła . Budynek ten został wybudowany przed I wojną św, był wyposażony w dwie duże jasne klasy. Przy szkole znajdował się dom dla nauczycieli (obecnie dom p. Bieleń). Przerwy dla dzieci odbywały się na placu między kościołem, a szkołą. Miejscem spotkań szkolnych był plac WOLTER-ENDE, który znajdował się za wsią na rozwidleniu dróg do Białej (Ball) i Kóz (Kashagen). W 1937 roku zostało zrobione nowe boisko-plac w kierunku stacji kolejowej w miejscowości Mosina (Mössin).
W 1900 roku był używany język "dolno-niemiecki" , mniej poprawny (gwara), ten poprawniejszy był używany tylko w kościołach, szakołach, urzędach i gazetach. Po I wojnie św. zaczęło się to zmieniać. Dzieci nie mogły się uczyć od ojców" łamanego" języka tylko tego poprawniejszego. Ci którzy tego nie przestrzegali mieli bardzo ciężko w szkole.
Szkoła w Rehwinkel miała dwóch nauczycieli i około 100 uczniów. Na początku wojny zostal tylko jeden nauczyciel, drugiego wezwano do wojska.
Nauczycielem wszystkich klas został Wilhelm Lüdtke, był to człowiek , który miał twarde zasady nauczania, bicie kijem to była rzecz normalna. Wymagał od dzieci dyscypliny, czystości i higieny. Starsi uczniowie mieli kontrolować młodszych, żeby mieli przy sobie czysta chusteczkę i buty. W tamtych latach większość dzieci nosiła drewniaki więc dodatkowo musiały być przyciemnione. Od czerwca dzieci chodziły do szkoły boso, każde musiało mieć w szkole pastę , szczoteczkę do zębów i kubek na wodę. Jednym z nawyków nauczyciela , było sprawdzanie czy dzieci mają ze soba śniadanie, jeżeli nie miało dziecko posiłku wysyłał je do swojej żony, która przygotowywała śniadanie dla ucznia. Wilhelm Lüdtke nie byl człowiekiem związanym ze sportem, ale jego podopieczni musieli go uprawiać. Często organizował turnieje w piłce nożnej miedzy szkołami w Długiem (Langenhagen) i Białą (Ball). Nie każde dziecko w tamtych czasach miało rower więc do oddalonej około 4 km. wsi musieli udawać się pieszo , tam rozgrywano mecz i z powrotem również pieszo na lekcję. Po przegranym meczu zawodnicy dostawali" lanie". Rewanże były już pod dyktando p.Wilhelma gdyż przeważnie sędzia był przekupiony i dzieci z Rehwinkel były górą!!!!!!!
Tak czasy szkolne w latach do 1945 r. wspomina Pan Ullrich Gaffry urodzony 26.10.1926 roku, który napisał obszerną dokumentację o naszej wsi oraz Mosina.
Podziękowania dla Pani Ewy Kuhlmeyer za pomoc w tłumaczeniu tekstu
Komentarze
enperazdnia
Posiada ktoś zdjęcie dawnej szkoły, która również funkcjonowała w tym samym miejscu po wojnie!
Dodaj komentarz
Zaloguj się, żeby móc dodawać komentarze.
Oceny
Dodawanie ocen dostępne tylko dla zalogowanych Użytkowników.
Proszę się zalogować lub zarejestrować, żeby móc dodawać oceny.
W 1777 roku na sugestię Króla Friedricha zostało założonych dziesięć szkół między innymi w(Marienfließ)- Marianowie i (Rehwinkel)- Lutkowie. Ostatni budynek szkolny w naszej miejscowości do 1945 znajdował się przy wejściu do kościoła . Budynek ten został wybudowany przed I wojną św, był wyposażony w dwie duże jasne klasy. Przy szkole znajdował się dom dla nauczycieli (obecnie dom p. Bieleń). Przerwy dla dzieci odbywały się na placu między kościołem, a szkołą. Miejscem spotkań szkolnych był plac WOLTER-ENDE, który znajdował się za wsią na rozwidleniu dróg do Białej (Ball) i Kóz (Kashagen). W 1937 roku zostało zrobione nowe boisko-plac w kierunku stacji kolejowej w miejscowości Mosina (Mössin).
W 1900 roku był używany język "dolno-niemiecki" , mniej poprawny (gwara), ten poprawniejszy był używany tylko w kościołach, szakołach, urzędach i gazetach. Po I wojnie św. zaczęło się to zmieniać. Dzieci nie mogły się uczyć od ojców" łamanego" języka tylko tego poprawniejszego. Ci którzy tego nie przestrzegali mieli bardzo ciężko w szkole.
Szkoła w Rehwinkel miała dwóch nauczycieli i około 100 uczniów. Na początku wojny zostal tylko jeden nauczyciel, drugiego wezwano do wojska.
Nauczycielem wszystkich klas został Wilhelm Lüdtke, był to człowiek , który miał twarde zasady nauczania, bicie kijem to była rzecz normalna. Wymagał od dzieci dyscypliny, czystości i higieny. Starsi uczniowie mieli kontrolować młodszych, żeby mieli przy sobie czysta chusteczkę i buty. W tamtych latach większość dzieci nosiła drewniaki więc dodatkowo musiały być przyciemnione. Od czerwca dzieci chodziły do szkoły boso, każde musiało mieć w szkole pastę , szczoteczkę do zębów i kubek na wodę. Jednym z nawyków nauczyciela , było sprawdzanie czy dzieci mają ze soba śniadanie, jeżeli nie miało dziecko posiłku wysyłał je do swojej żony, która przygotowywała śniadanie dla ucznia. Wilhelm Lüdtke nie byl człowiekiem związanym ze sportem, ale jego podopieczni musieli go uprawiać. Często organizował turnieje w piłce nożnej miedzy szkołami w Długiem (Langenhagen) i Białą (Ball). Nie każde dziecko w tamtych czasach miało rower więc do oddalonej około 4 km. wsi musieli udawać się pieszo , tam rozgrywano mecz i z powrotem również pieszo na lekcję. Po przegranym meczu zawodnicy dostawali" lanie". Rewanże były już pod dyktando p.Wilhelma gdyż przeważnie sędzia był przekupiony i dzieci z Rehwinkel były górą!!!!!!! 
