Mosina jest to miejscowość położna przy drodze prowadzącej z Lutkowa do Dobrzan. Na południe od wsi przebiega(ła) linia kolei wąskotorowej Trąbki-Ińsko. Otoczenie wsi jest bezleśne, zagospodarowane rolniczo; pola przecinają dopływy rzeki Krępy wpływającej do jeziora zwanego obecnie Marianowskim. Mała wieś Marsin po raz pierwszy zlokalizowana jest na Mapie Lubinusa (1618). Ze spisów inwentarza z 1628 roku wynika, że wieś jako własność domeny książęcej oddano do użytkowania zakładowi wychowawczemu w Marianowie. W połowie XIX wieku był to folwark domenalny o powierzchni 350 ha, zabudowany jednym domem mieszkalnym, 14 budynkami wolnymi od podatku z liczbą mieszkańców 74. Folwark prowadził hodowlę bydła i owiec, funkcjonowała mleczarnia. Na początku lat 30. XX wieku część majątku rozparcelowano i powstała niewielka kolonia chłopska.

Z terenu miejscowości znanych jest zaledwie pięć stanowisk archeologicznych, które zostaly odkryte podczas badań powojennych. Łącznie zawierały informacje o dziewięciu śladach osadnictwa z różnych epok. Najstarsze pochodzą z epoki kamienia, a także z epoki brązu, oraz okresu starożytnego. W okresach następnych następuje przerwa w zasiedleniu tego terenu , aż do późnego okresu średniowiecznego, prawdopodobnie w wyniku celowej akcji kolonizacyjnej.

Przedwojenna mapa Mosina przedstawiajaca mieszkańców jak i zabudowania mieszkalne i gospodarcze

Z wiadomości historycznych wynika ,że w 1538 roku Otto Kempe otrzymał od mniszek list lenny na mały młyn z dwoma łanami mosińskimi. W 1628, 1782 Mosina jest częścią Lutkowa (Rehwinkel), w 1759 wieś zostaje spustoszona przez Rosjan. W domu w którym obecnie mieszkają p. Michalscy , mieszkał zarządca domeny Gotthilf Boetzel , zastrzelony wraz z żoną w 1945 roku. We wsi znajdowała się kuźnia oraz remiza zlokalizowane były przed i za torami kolei wąskotorowej przy drodze do Kępna!

Zdjęcie pochodzi z 1938 roku i przedstawia dom rodziny Lorenz, obecnie p. Kacprzyk

Zdjęcie ze zbiorów p. Pytraczyk

Park dworski z XIX wieku , w pierwotnych granicach miał 1,9 ha, dawny układ alejek zatarty. Zachowany jest cenny starodrzew. Występują rzadko spotykane okazy klonu czerwonego (Acer rubrum), klonu srebrzystego (Acer saccharinum). Na terenie parku znajduje sie pomnikowy egzemplarz dębu szypułkowego (Quercus robur) jeden z nich ma obwód około 6 m.

Bibliografia:
ZIEMIA STARGARDZKA Z BLISKA-E OLSZEWSKI, M.SKWARA-2005
REHWINKEL/MOSSIN KREIS SAATZIG/POMMERN 1300BIS1945- ULLRICH GAFFRY
KATALOG ZABYTKÓW POWIATU STARGARDZKIEGO
Pod redakcją Marcina Majewskiego.
Stargard 2010.

Dodane przez enperaz dnia · 267 Komentarzy · 2348 Czytań ·