Dołżnica rzeka przepływająca przez Lutkowo, prawy dopływ Krępy, tym samym jest ciekiem wodnym dorzecza Odry. Wypływające na wschód od Lutkowa źródło tworzy koryto rzeczne o długości ok. 15 km. Początek ma miejsce między m. Długie ,a Płątkowo( inne źródła twierdzą np. stare mapy Pomorza z XIX w. że początek rzeki zaczyna się koło wsi Biała). Zanim nadano jej nazwę polską w 1949 r. obowiązywało nazewnictwo niemieckie. Strumień wpadający od wschodu do jeziora lutkowskiego nazywał się Langenhagener Bach,

a wypływający nosił nazwę Linsen bach kierując się na północ. Całe zamieszanie z ustaleniem początku rzeki polega na tym, że ok 2500m od wsi Lutkowo w kierunku Długie dwa strumienie łączą się w jeden. ) Wg moich obserwacji w miejscu łączenia się dwóch strumieni silniejszy nurt i bardziej naturalne ukształtowanie ma koryto od strony m. Długie. poniżej przedstawiam  dwa zdjęcia z tego miejsca ( jedno pochodzi ze strony https://www.google.pl/maps.)

Przez dłuższy czas wpływał do dużego akwenu wodnego znajdującego się przy lasach pod Lisowem. Gdy utworzono Stawy Lutkowskie koryto Dołżnicy zostało zmienione i przebiegało obok stawów. Następnie w miejscowości Wiechowo rzeka łączy się z Krepą, która z kolei ma początek z jeziora Okunie. Przepływająca Krępa między Kępnem a Lutkowem ( 2 km. od wsi) wpada do jeziora wiechowskiego i kilka set metrów później łączy się z Dołżnicą . Później jest już Krępiel (pot. Krąpiel), Ina i na końcu Odra. Dzisiejszy koryto rzeki różni się nieco od tego z XIX w. Przed laty strumień „Linsen Bach” wypływał z jeziora w „Zakątku Młyńskim”. Miejsce to znajdowało się między polami Ziegelmana i Retzlaffa (był piekarzem) po południowej stronie ulicy ( obecnie jest to przy posesji p. Jana Płońskiego) oraz między działką Augusta Doberkow- Martena (był młynarzem) po północnej stronie ulicy ( obecnie łąka przy posesji p. Franciszka Nakonecznego).

( obok widocznego słupa przebiegało koryto rzeki , które znajduje sie dziś kilkadziesiąt metrów bliżej posesji p. Policha)

( Za posesją p. Nakonecznych przebiegało koryto dawnej Dołżnicy, dziś pozostał widoczny wąwóz po tamtej rzece)

Później na małym pagórku z tyłu, Retzlaff- Marten postawił wiatrak. Ostatnim młynarzem był stary Marten. Właśnie od tych młynów wzięła się nazwa „Zakątek Młyński”. Około 1900r. jezioro wyschło i powstały łąki uprawne. Jednocześnie odpływ dawnego jeziora skierowano bardziej na zachód. Przekopano koryto rzeki o kilkadziesiąt metrów bliżej domów p. Iwony Płońskiej, a także p. Zenona Polichy (dawniej Retzlaff Hermann i Albert po północnej części drogi, a także po południowej Beier Albert i Kuhl Fritz) gdzie później wybudowano piękny kamienny most, który służy mieszkańcom naszej wsi do dzisiaj.